Bomen door het bos

We worden verwend
in onze tuin,
bijna dagelijks eten we wel iets
van onze zelfgekweekte groentjes.

Kinderlogica:
"Die lange, rode stokjes, die zijn toch veel te straf om zo te eten hé"
"Ja, dat is waar Fé"
"Waarom zet papa die dan in de serre?????"
:-)
Bloempotjes geverfd door de meiden

Met liefde gekweekt en gemaakt,

dat smaakt!

Herinneren jullie nog onze 'zak-patatten'?
Wel, we hebben geoogst!
En het is gelukt!

Cool hé! :-)

En ook ik werd verwend.
 Jullie massale lieve berichtjes
hebben me door een zware werkperiode geloodst.
Het waren echte hartjes onder de riem!

En een paar dames

deden dit nog extra door mijn brievenbus vol te laden met hele fijne post.

Dank jullie wel Els, Monique, Esther en Mirjam

én Evita voor de leuke gewonnen give-away!
Dit doet deugd!

Maandag mogen de leerkrachten en leerlingen
weer aan de slag,
en leun ik moe maar voldaan,
achterover op mijn bureaustoel.
De naweeën zijn nog volop voelbaar,
nog net die laatste zaken online,
de laatkomers moeten nog verwerkt worden,
materiaal dat bleef hangen hier of daar,
inclusief frustraties :-)
maar we hebben het overleefd.
Het blijft nog efkes druk,

maar die bomen zijn toch al weer
te zien door het bos.
Zucht ... de laatste loodjes ...

Wie iets geeft,

mag dat nooit onthouden.

Wie iets krijgt,

mag dat nooit vergeten.

- BZN -

Tussendoortje

Ik ben hier sneller terug dan gedacht hé :-)

Maar ik wilde een dikke vette dank u wel zeggen voor

jullie talrijke, hartverwarmende reacties op mijn vorige blogbericht!

Het gaat op slag een stuk beter met mijn arm :-)

(het gedacht is al veel waard hé ;-))

 Ook welkom aan al mijn nieuwe volgers!

Zelfs in mijn 'rustige' periode (op de blog dan toch)

zijn er nog steeds nieuwe mensen die het de moeite waard vinden

om hier een kijkje komen te nemen.

Dank jullie wel!

En wat heb ik nu nog te melden?

Wel ... ik heb het gevonden!

Iets dat ik graag doe ...

EN met mijn LINKER pootje kan doen!!

Tussen het werk door,

even relaxen,

en hup ... jihaa ... PUZZELEN!

Rust voor mijn rechterpootje,

rust voor mijn koppeke ... 

Jan Van Haasteren - Lintjesregen 2013

En een ietsiepietsiebeetje haken ...

... héél klein beetje maar ...

toe... ja toch?

Ja, klein beetje ... ieniemienebeetje ...

kheb het zo nodig ...

Sjaal in wording ... lange-adem-project!

Tussen haakjes, wisten jullie dat er blijkbaar normen bestaan

om wel of niet te mogen haken?

Ik zat deze week bij de kapper (lekker kort wit piekkopje weer)

en had mijn haakwerkje mee

(jaja, heb mooi afgewisseld tussen lezen en haken, geen overbelasting! ;-)).

Zegt opeens een vrouw naast mij:

"Jij bent nu ook nie echt het type om te haken hé"

Euhm ....

okééééééé!? Hu ...??? Haaktype!??

Anyway,

dit niet-haaktype vliegt er weer in!

Fijn weekend allemaal!

En nogmaals thanks

voor de fijne reacties,

terwijl ik er zelf even niet toe kom.

Jullie zijn schatten, stuk voor stuk!

x x x

Dat komt ervan ...

... van al dat werken ...

Diagnose: beginnende RSI

Remedie:
Rust ... !!
Help dokter, het is nog superdruk tot minstens 1 september ...

Gelukkig een begrijpende dokter,
maar ook een goede dokter met een grote waarschuwingsvinger omhoog!!

Dus noodremedie:
rekverband van vingers t.e.m. elleboog en doosje ontstekingsremmers.

En na 1 september ... halveren dat werk!

Dat is zowiezo het plan ...

mijn tong hangt zo ongeveer halverwege mijn knieën
en mijn overgebleven hersencelletjes hebben het kookpunt bereikt ...
niet alleen mijn arm snakt naar rust.
(even ter verduidelijking:
ik werk (op zelfstandige basis) mee
aan het opmaken (lay-out) van schoolboeken,
digitaal schoolmateriaal beschikbaar maken voor leerkrachten en leerlingen,
m.a.w. 't internet' volstouwen met bordboeken, lerarenKits, ...
noodzakelijk schoolmateriaal, dat klaar moet zijn tegen 1 september
opdat onze kindertjes weer veel kunnen leren)

Maar euhm dokter ...

Mag ik nu nog haken? Of breien?
Mja ... zoek je niet best een andere hobby?
NO WAY! Dat is mijn therapie!! ...
En daar krijg ik dan weer die begrijpende glimlach:

"Een mens is zijn beste dokter, Trui,

wanneer je pijn of last hebt, moet je stoppen,
als het erger wordt, ga je er echt niet meer mee lachen"

(maar een beetje haken kan dus echt geen kwaad,
met een groot kussen onder mijn arm,
in die noodzakelijke rustpauzes .. toch? :-))
Denk ik, hoop ik ... zucht!

"... en anders steek ik je arm 3 weken in het gips!

Dan moet je wel rusten ..."

Dju ...

Zorgen dat het dus zo ver niet komt...
maar toch maar gauw tussendoor een randje aan dat rekverband gehaakt,
want dat rafelt uit... en dat stoort mij...
ja ja freak, I know :-)

Mijn arme kindertjes, ventje en huishouden
worden schandalig verwaarloosd,
maar het is nog even doorbijten... met bloedend hart
(en godzijdank héél véél begrip van mijn gezinnetje)
Gelukkig krijg ik hulp bij het werken ... ;-)!

 Tot later meiden!
Na 1 september hoop ik hier weer terug te zijn,
om weer lekker te bloggen en al jullie blogjes te lezen.
Hartelijk dank voor al jullie steunende berichtjes!
"We zijn er bijna, we zijn er bijna,
maar nog niet helemaal ... "
x

Onderduikadres

Ik kan er weer even niet onderuit ...

opnieuw duik ik onder

om me te begraven in mijn berg werk

om dan langzaam weer omhoog te klimmen

tot ik weer als overwinnaar
bovenop de berg sta.

Maar hé,

mijn moraal is dik oké hoor.

Deze periode van het jaar

is nu eenmaal een drukke periode op werkgebied.

Ik doe alleen niet graag halve werken ...

niet 100% kunnen bloggen, dat ligt mij niet.

Ik kom wel af en toe piepen,

want echt missen kan ik niet ...

En wanneer ik dan even een break neem

of wat vrije momenten steel,

dan geniet ik,

want kijk, mijn onderduikadres is lang zo slecht nog niet! 

Of ik zet me met een lekker glaasje en boek

even tussen al het moois in onze tuin ...

 of ik geniet even mee

van gezellig buiten eten,

met vrienden, familie of just us ...

of ik doe even aan therapeutisch haken,

met mijn steun en toeverlaatje op schoot ...

 

En gelukkig 

word ik geweldig 'gesoigneerd' ...

met al het lekkers dat mijn

Mister Creatuur onder mijn neus schuift ...

... waardoor ik toch een beetje

mijn vakantiegevoel heb.

Je ziet het,

ik kom er wel,

het is alleen even tanden bijten ...

Tot later!!

Liefs,

Trui

Waxinelichtjes

Toen ik onlangs bij Vera van Geniet van elk moment

hele mooie omhaakte waxinelichtjes zag, was ik meteen verkocht.

Ik zocht de kelder af achter een stel glazen potjes,

maakte ze helemaal proper en ging met mijn haaknaald aan het werk.

Aangezien haar potjes een slagje kleiner zijn dan de mijne,

heb ik het patroontje wat langer moeten maken.

Ook zorgde ik voor een rij gaatjes om een lintje door te strikken.

Dit is het resultaat,

twee leuke stelletjes waxinelichtjes,

ideaal als kadootjes :-)

 Het eerste deel van de tutorial

kan je bij Vera vinden,

zij bracht me op het idee om er

deze exemplaren mee te maken.

Ik haakte met Catania katoen en haaknaald 2,5.

Toer 14 haakte ik 4 keer.

Vanaf rij 18 heb ik dit gedaan:

Rij 18: Haak elke 5e en 6e samen (35 v)

Rij 19: 1 rij vasten (35 v)

Rij 20: 4 lossen *stokje, losse* eindigen met halve vaste

Rij 21: *1 vaste in het bekomen gatje, 1 vaste in het stokje* (36 v)

Rij 22: het sierrandje van rij 19 bij Vera

Je kan hier dus spreken van een echte samenwerkende vennootschap :-)

Dank je wel Vera voor het originele idee!

   Ondertussen krijg ik maar niet genoeg van de wolken ...

Ik werd gisterenavond getrakteerd op exemplaren met een gouden randje,

exemplaren die perfect in de schilderijen van Rubens zouden passen,

en wolken in alle tinten van roze tot donkergrijs.
Hoewel ik ook wel graag aan de kust van Knokke was geweest,

blijkbaar was daar een indrukwekkende rolwolk te zien ...

En ook Ellen van Ietsiepietsiekitchie

trakteerde me op dit fijne pakketje.

Zomaar ... dank je wel Ellen!

Ellen, het manneke heeft hier veel succes bij de meisjes :-)

Als ieder mens ...

Spreuk Bond Zonder Naam

Zonsondergang op de warmste dag van het jaar,
genomen vanuit de tuin ten huize Creatuurtje

Två bläckfiskar från Belgien

 Geweldig leuke taal dat Zweeds!

Maar wat nog leuker is,
is dat er een Zweeds project op poten is gezet.
Er werd namelijk ontdekt dat te vroeg geboren kindjes
geborgenheid vinden wanneer ze iets kunnen vasthouden.
Dit geeft de baby's het gevoel dat ze de navelstreng vasthouden
en ze worden hier veel rustiger door.
Een Zweedse mevrouw begon met het maken van gehaakte octopussen
met tentakels om de vingertjes in te verstrengelen.

Hier en hier kan je er meer over lezen.
Ze maakten zelf ook al hele mooie exemplaren.

Dus toen Ria's oproep kwam,

had ik onmiddellijk zin mijn steentje bij te dragen

en een paar leuke inktvisjes te maken.
Op deze facebookpagina kan je al
een hele school inktvisjes spotten
(zeggen ze dat ook van inktvissen??).

Het is echt een gaaf patroontje,

helemaal niet moeilijk,

en fijn om tussen de soep en de patatten te maken.

Ik maakte ook nog een bedankkaartje voor Ria met het Margrietje dat ik ook gebruikte
voor mijn wild-haak-project. Het is een patroontje uit het magazine In Haken

"Hope" en "Sunny" (de inktvissen kregen een naam)
werden met een begeleidend kaartje
opgestuurd naar Ria,
zij zal ze dan in Zweden aan de organisatie bezorgen.
Bedankt Ria!

En toen ik gisteren met mijn pakje inktvissen op weg was naar het postkantoor,

viel ik bijna van mijn fiets

door het rondkijken naar de keischone wolken rondom mij ...

... een mens voelt zich dan zóóó klein op haar fietske ...

 

Vandaag echter geen wolkje aan de hemel ...

Ik denk dat ik nog maar eens in ons zwembadje ga plonsen om af te koelen ... :-)

Tot later!