Over het hart en het verstand

Wanneer je actief in blogland rondhangt,

kom je veel oproepen tegen voor goede doelen.

Allemaal doelen die je aandacht verdienen,

die je vanuit hun hart aanspreken

voor mensen zonder toekomstbeeld,

voor zieke kindjes of kinderen in nood,

voor recht op een beter bestaan voor dieren ...

Jammer genoeg kan je niet ingaan op alle oproepen,

echt jammer genoeg,

want elke keer, wanneer ik iets afsla,

blijf ik een beetje met een pijn hart zitten.

En ik weet ook dat de personen in kwestie je dat niet kwalijk nemen,

want het is gewoon onmogelijk, daar heb je anders een fulltime job aan ...

Maar dat ieniemienie schuldgevoel ... 

dat blijft soms hangen, uren nadat ik de pagina heb toegedaan.

Want wij hebben het zo goed, we klagen vaak, 

maar begot, wat hebben we het goed!

En zo ook deze keer ...

ik ging niet ...

ik heb nog zoveel te doen,

en ik deed toch al ...

en ook voor dat doel al een keertje ...

dus nee, deze keer echt niet ...

Maar mijn hart bleef protesteren,

mijn hersenen bleven malen op misschien toch dit 

en als ik een beetje tijd maak voor dat ...

... een paar uren tijd van mij,

in ruil voor een massa blije gezichtjes, geholpen mensen, 

bijdrage voor een betere werking of bestaan ...

Dus met een grote lap stof die hier al een hele tijd ligt 

en een kinderdekbedovertrek van de rommelmarkt 

maakte ik knikkerzakjes voor de schoendoosactie,

 hier kan je er meer over lezen.

Volgens de tutorial van Elisanna, ik paste wel de afmetingen aan.

Maar deze zakjes maakte ik niet helemaal alleen ...

Ik kreeg hulp van ons krullebolleke.

Ze nam plaats achter mijn oude stikmachien,

gloeiend van opwinding,

teentjes op de pedaal, oefenlapje in de aanslag, en stikken maar ...

Al gauw kon ze rechte lijntjes stikken, starten en stoppen, 

dus tijd om te helpen ...

en trots dat ze was!

 

Met het puntje van de tong buiten ... in opperste concentratie.
En alvast geleerd dat het tornmesje nooit ver weg mag liggen.
Ze had er zin in ... zelfs toen het donker werd, stikten we naarstig verder :-)

Wij zijn tevreden,

we hadden een leuke dag en maakten zo weer andere mensen blij.

En daar gaat het toch om niet?

Met de middelen die je hebt,

het een beetje aangenamer maken voor een ander ...

Het resterende stukje gestreepte katoen werd omgetoverd tot 

deze leukerd die me telkens weer doet glimlachen

als ik hem tegenkom op mijn pinterestbord.

Ik dook in mijn lappenmand voor een bijpassend stofje voor poten en snuit

en daar was Plattie ...

Maar tijdens het rondsnuisteren in mijn lappemand,

zag ik nog 2 mooie bijeenpassende stofjes

en ook deze toffe walvis zat al een tijdje in mijn hoofd rond te zwemmen ...

Mijn Poekiedoos is vol ...

na de drukke feestdagen verhuizen Plattie en walvis samen met Roodkapje, 

Mik en Mon en Pip XL naar Saskia, 

die weer een paar kindjes in het ziekenhuis kan blij maken.

Missie volbracht!

Ik wens jullie allen voor de komende dagen

een hele fijne tijd,

met massa's fijne momenten!

Prettige feestdagen!