Één van de mooie dingen van blogland,
die ik helemaal niet had verwacht, is dat er,
naast de gezamelijke interesses in creatief bezig zijn op alle vlakken,
ook een grote liefde voor boeken bestaat bij vele blogsters.
Boekentips worden doorgegeven, boeken worden aangeprezen,
en recensies worden geschreven waardoor het lijstje op
books-to-read alsmaar groter wordt.
Zo kreeg ik onlangs van
Janina de boekentip over
'De verhalenvertelster' ...
Uit sommige blogberichten mijnentwege hebben jullie al wel begrepen
dat 'het levend houden van de herinnering aan al die mensen
die hun leven hebben (moeten) (ge)geven voor onze vrijheid'
mij heel nauw aan het hart ligt ...
Het ongeloof, het onbegrip, de gruwel, ...
vaak niet het leukste onderwerp om over te lezen
maar zo broodnodig ...
opdat we nooit zouden vergeten ...
Of zoals Jan Decleir het zo perfect verwoord in
"Dit is ook ons verhaal
of we willen of niet
wij zijn allemaal kinderen van de grote oorlog ..."
Dus ik las 'De verhalenvertelster' ...
ik ben er nog steeds ondersteboven van,
het verhaal laat me niet los,
maar ben heel erg blij dat ik het gelezen heb.
Ik gaf de tip weer door aan mijn blogmaatje
José van het blog
Sprakeloos.
Zij is een misschien nog grotere leesfanaat dan ik,
maar kan een boek bovendien zo fantastisch beschrijven
dat ik telkens op een holletje naar de bieb ga om het boek te zoeken.
Ik vroeg haar of ze zin had om een recensie te schrijven over dit boek,
omdat zij het zooooveel beter kan dan ik,
omdat ik graag wil dat jullie weten waar dit boek over gaat,
en dat, zoals José het hieronder verwoord, als je maar één boek zou lezen dit jaar,
dit boek zeker aan te raden is.
Opdat we nooit zouden vergeten ...
Hierbij de recensie van José ... blog
Sprakeloos ...
ga zeker eens een kijkje nemen op haar blog,
voor elke boek-, gedicht-, heerlijke babbelsfan,
een ontzettend aangename blogmadam!
Beschrijving:
Sage Singer werkt in een bakkerij. Ze
raakt bevriend met Josef, een aardige oude man die vaak met zijn
hondje door de buurt wandelt. Tot de dag dat hij haar een foto van
zichzelf laat zien in SS-uniform, vertelt dat hij verdient te sterven
- en haar vraagt hem daarbij te helpen. Sage weigert, ze wil er niets
mee te maken hebben. Haar grootmoeder, Minka, met wie Sage een sterke
band heeft, is een overlevende van de Holocaust. Ooit was Minka een
vrolijk meisje dat ervan droomde schrijfster te worden. Maar die
dromen verbleekten toen ze naar Auschwitz werd gedeporteerd.
Allereerst kan ik je nu al verklappen
dat dit boek wat mij betreft als #Must-Read van het jaar uitgeroepen
kan worden, een literaire roman die je gerust als meesterwerk mag
betitelen.
Picoult heeft dit boek geschreven nadat
ze geraakt werd door het boek De zonnebloem van Simon Wiesenthal, een
overlevende van de Holocaust die zelf in twaalf concentratiekampen
heeft gezeten en na WOII als nazi-jager meerdere
nazi-oorlogsmisdadigers opspoorde en voor het gerecht bracht.
De verhalenvertelster kent in principe
vier hoofdpersonages die ieder hun eigen verhaal vertellen in de
ik-vorm, dit staat telkens boven het betreffende hoofdstuk.
Daarnaast loopt nog een op zichzelf
staand verhaal dat steeds in schuingedrukte hoofdstukken tussen de
“normale” doorloopt.
Althans het lijkt een op zichzelf
staand verhaal, maar in feite is het een allegorie – een
beeldspraak waarin de vertelster zichzelf projecteert in een verhaal
en vergelijkingen maakt tussen fictie en realiteit, maar dan in een
verhaal (hoop dat je snapt wat ik bedoel ;-))
Daarbij wordt het nog eens afwisselend
in heden en verleden geschreven, ingewikkeld boek??
Nee hoor, echt niet!
De personages zijn zo beeldend en
levensecht beschreven, dat je ze makkelijk herkend.
De Holocaust – TE gruwelijk voor
woorden als je alleen al het aantal doden hoort of leest.
Maar pas als je er een beeld bij krijgt
wat de mensen allemaal hebben moeten doorstaan, de nachtmerries die
geen slechte droom waren maar pure realiteit, de mensonterende
omstandigheden en situaties in de kampen enzovoort … dan raakt het
NOG dieper, kun je niet begrijpen hoe 1 volslagen idioot zoveel
aanhangers heeft kunnen krijgen die zo'n massavernietiging hebben
kunnen laten plaatsvinden, onbegrijpelijk, zou er nu ik dit schrijf
weer mee kunnen janken.
Je voelt in dit boek de rauwe emoties,
angst, de wanhoop, de pijn, verslagenheid.
Passages gebaseerd op feiten, na veel
interviews met overlevenden, fictief beschreven in een meeslepend,
emotioneel erg heftig verhaal.
Eigenlijk wil ik er niets meer over
vertellen, behalve dat het een boek is dat je zou moeten lezen als
je, net als Trui en ik zei de gek, van mening bent dat door het
steeds maar voor ogen blijven houden van de verhalen achter de
getallen, het nooit of te nimmer gewoon maar een geschiedenisfeit
blijft, maar een afgrijselijke oorlog waarin tientallen miljoenen
mensen – echte personen – mannen/vrouwen en kinderen – gezinnen
– families – dierbaren (en geen nummers/getallen/aantallen bedoel ik dan) het leven
verloren ….. hartverscheurend als je er over nadenkt, en nadenken
MOETEN we hierover blijven doen.
Mijn mening – mijn
gedachte...........
Als je dit jaar maar 1 boek wil lezen
bij wijze van spreken, dan zou ik dit boek lezen.
Een juweeltje!
Dank je wel José, voor deze prachtige recensie!
xxx
